Team 197
Vrienden van mijn ouders zijn geconfronteerd met kanker. Door mee te doen aan de Roparun kan ik mijn betrokkenheid laten zien bij deze mensen én anderen die met deze ziekte te maken hebben.
In 2022 wil ik graag mijn derde RopaRun lopen. De eerste keer, in 2019, was een fantastische ervaring. Het is erg mooi om dag en nacht door verschillende omgevingen te lopen, om uiteindelijk in Rotterdam te eindigen. Ondertussen hoor en zie je de verhalen van mensen, en help je elkaar als team erdoorheen. Om met z’n allen Rotterdam binnen te lopen, met zoveel mensen langs de kant, geeft een onbeschrijflijk gevoel. Dit jaar zullen we het net als vorig jaar waarschijnlijk zonder, of met veel minder, publiek moeten doen. Maar het doel blijft hetzelfde: geld inzamelen voor mensen die aan deze vreselijke ziekte lijden, en zo het leven van hen nog wat draaglijker maken.
Mij mogen inzetten voor het goed doel. Het doel wat mij raaks (moeder genezen, vader heeft kanker). Geld inzamelen voor onderzoeken, zodat mensen een 2e kans krijgen. Een 2e kans die ik zeker heb gekregen en met beide handen heb aangepakt. Nu samen met een geweldig team mogen samenwerken is voor mij het ultieme!
Ik doe dit jaar voor de 5e keer mee. Er is mij destijds gevraagd of ik als chauffeur op de vrachtwagen mee wilde doen. Het enthousiaste team heeft er toe geleid dat ik nu ook weer mee ga. Er zit ontzettend veel energie in de teamleden, en dat spreekt me aan. Natuurlijk doe je het ook voor een goed doel. Samen met Arianne verzorgen we de inrichting van de trailer met de bedden, douche, toilet en dergelijke. Het is voor mij best een zwaar weekend, maar ik besef me dat als je gezond bent dat er veel mogelijk is.
Na een aantal jaren hoofdsponsor te zijn geweest van het Roparunteam Flevoland ben ik dit jaar onderdeel van het basiskamp.
De eerste keer dat ik de finish van een Roparun in Rotterdam meemaakte werd ik gegrepen door de passie, doorzetting, deelname en emoties van de mensen die deze monstertocht volbrachtten. Allen ter nagedachtenis aan een dierbare welke door kanker geveld werd. En ook allemaal met hetzelfde doel voor ogen; “Leven toevoegen aan dagen, waar dagen niet meer toegevoegd kunnen worden aan het leven !!”.
Lopers, fietsers, verzorgers, chauffeurs, toeschouwers en ga zo maar door. Heel indrukwekkend en heel nobel om onderdeel te zijn van dit evenement. En in 2021 opgedragen aan mijn leermeester en mentor Han Reekers die in mei 2021 de strijd tegen kanker verloor.
Ik ben Jan Dam 59 jaar. Ook ik heb binnen familie en vrienden gezien wat de ziekte kanker met een mens en hun dierbaren doet. Daarom zet ik mij al een aantal jaren in voor het ROPARUN doel als hardloper en vrijwilliger. Ik word enorm aangetrokken door het motto van de ROPARUN nl. “leven toevoegen aan de dagen waar vaak geen dagen meer aan het leven zijn toe te voegen”. Dit is dan ook een enorme motivatie om iets voor deze mensen te kunnen bijdragen. Ook de sportieve prestatie met het team blijft een geweldige uitdaging en beleving en promoot ik graag bij iedere hardloper/fietser.
Ik ga dit jaar voor het eerste x mee in het basis kamp. Ik zie een prachtige dynamiek van verschillende elementen. Ik hou van sporten, mensen ondersteunen, avontuur, nieuwe ervaringen, flexibiliteit en ontspanning. Van de werkelijkheid heb ik geen idee…….dat laat ik gebeuren. Ik ga genieten, ik ga er zijn, ik ga het beleven, dan kan ik vertellen of mijn beeld klopt.
Nu ik dit schrijf schiet het door me heen, dat kanker vorig jaar heel dichtbij is gekomen. Een liefdevol persoon in mijn directe omgeving heeft vorig jaar het “nieuws” moeten ontvangen……een jaar met een zwart randje, zo zie ik het. Wat een diepe buiging heb ik voor hem, wat hij heeft moeten doorstaan en nog doet !!
Ik creëer een GOUDEN rand, voor hem en alle anderen die het kunnen gebruiken.
Liefs……………..
Ik ga dit jaar voor de 10e keer mee met de Roparun. Het is een virus dat je niet meer loslaat. Vanwege het super team waar ik teamcaptain van mag zijn, vanwege de kameraadschap en vanwege het gezamenlijke avontuur. Maar misschien nog wel veel meer vanwege de gezamenlijke herkenning van dat doel. Ook ik heb een goede vriend verloren aan die vreselijke ziekte kanker. En ook in mijn omgeving is het aantal mensen dat ziek is niet te tellen. Wat is het toch een rotziekte ! En wat is het fijn dat we een positieve bijdrage kunnen leveren. We kunnen het leed niet wegnemen, maar wel verzachten. De Roparun betekent echt wat voor mensen in die laatste moeilijke fase in hun leven, en ik ben trots dat ik daar mijn steentje aan bij mag dragen.
Het team is ieder jaar weer anders, een mooie mix van oudgedienden en nieuwe deelnemers. Maar al na de eerste bijeenkomst delen we dezelfde spirit. En zet iedereen zich in. Zo hebben we ieder jaar weer andere acties ! Met dit jaar de hele route door Nederland. Ik kan bijna niet wachten, alhoewel…..die gezamenlijke acties vooraf zijn ook mooi !
Jan-Willem in beeld
Al jaren zet ik mij in voor ons mooie roparunteam, volgens mij vanaf 2013. Van het organiseren van evenementen tot het maken en beheren van onze routes; het blijft mooi werk. Vooral om te zien dat dit zoveel positiviteit en geld oplevert voor de goede doelen van de Roparun. De zorg voor mensen met kanker blijft nodig en ben trots dat ik dat op deze manier een bijdrage aan kan leveren.
Ik ben Marianne Sloots 52 jaar uit Emmeloord. Moeder van 3 fantastische kinderen. Hardlopen en sporten is mijn grote passie. In het dagelijkse leven ben ik doktersassistente. In mijn werk kom ik de ziekte kanker dagelijks tegen en zie wat het met mensen en hun naasten doet. Daarom vind ik het een enorme eer om deel te nemen aan het team. Geld inzamelen met elkaar om het leed van de mensen even wat te verzachten.
Het geeft mij energie en voldoening dat ik als masseur mensen kan helpen. Ik hoop dat ik met mijn expertise versterking kan bieden aan Roparun Team Flevoland om de finish te halen. Met mijn ervaring kan ik een steentje bijdragen om zoveel mogelijk geld op te halen voor dit goede doel.
Dit is mijn zesde keer dat ik mee doe aan de Roparun. Via mijn broer Wim ben ik in 2015 in contact gekomen met dit evenement. Door zijn enthousiaste verhalen en het doel waarvoor dit wordt georganiseerd, heeft mij bijzonder enthousiast gemaakt. Zijn ziekte was destijds mijn extra motivatie. Na twee jaar heb ik even getwijfeld om te stoppen. Maar als je eenmaal door het Roparun “virus” bent besmet is er geen weg meer terug. Ook dit jaar zal ik als loper meegaan. Voor het eerst dit jaar vanuit Bremen. Het blijft altijd een hele opgave maar met zo’n geweldig team en het doel voor ogen zal het wederom geen probleem zijn!
Het tweede jaar dat ik deel uitmaak van Team 197, dit jaar ook mee in het basiskamp! Met een fantastische groep mensen zetten we ons in om geld op te halen voor het goede doel, zin in!
Mijn naam is Martin de Jongh 52 jaar getrouwd 2 kinderen en woonachtig in Emmeloord. Ik ben begonnen met hardlopen op een latere leeftijd. Maar wat is dat fijn, heerlijk in de buitenlucht en vooral de lol met de andere hardlopers.
Het begint met een 5km wedstrijd en voordat je het weet loop je een halve marathon. Toen ik vorig jaar tijdens een training door Angelique werd gevraagd om mee te doen met de Roparun heb ik gelijk volmondig ja gezegd. Hoe mooi is het dat je kan lopen voor een goed doel.
Tijdens het lopen hoor je diverse verhalen van mensen die geconfronteerd zijn met de vreselijke ziekte. En bij de finish zie je hoeveel emotie het losmaakt bij mensen en dat raakt je.
Samen me het fantastische team haal je een mooi bedrag op en daar doe je het voor!
Bewonderend en trots zag ik hoe enthousiast Regien, maar ook de rest van het Roparunteam Flevoland, in Rotterdam arriveerde. Wat een mooi doel! Een paar keer ben ik mee geweest als ophaalchauffeur, nu mag ik deel uitmaken van het basiskamp van het team. Voorwaar een hele eer!
Roparun 2020. Editie 29. Voor de zesde keer mag ik meedoen met dit fantastische evenement. Fantastisch wat betreft het gemeenschappelijke doel dat je wilt bereiken. En fantastisch wat betreft de teamspirit en de prestaties die door het team worden neergezet. Een bijzondere ervaring.
Bremen – Rotterdam wordt het dit jaar, een fraaie route èn door mijn geliefde stad Groningen! Traditioneel kruip ik weer in mijn rol als chauffeur. Een rol met een brede en intensieve interactie binnen het team waarmee je optrekt. Dus geen aarzeling, ik doe graag weer mee. Onder het motto “een avontuur voor het leven” gaan we weer een inspirerende periode in van teamvoorbereiding, fondsenwerving en uiteindelijk een geweldig pinksterweekend “Roparunnen 2020”
Ik heb er zin in!!
Het mooie van een Roparun is, dat je iedere keer weer versteld staat waartoe je als persoon, maar vooral als team toe in staat bent. Honderden kilometers lopen of fietsen, uren doorbuffelen om het team te verplaatsen, te verzorgen of te voorzien van eten en drinken. Dat geeft steeds weer een fantastisch gevoel.
Belangrijk is ook dat je daarmee geld bijeen brengt om nog veel meer mensen gelukkig te maken: getroffen door kanker en dan net dat beetje extra krijgen waardoor ook zij weer met een goed gevoel verder kunnen.
Voor mij is het nu de vierde keer, dat ik als fietser mee ga doen. De meest indrukwekkende momenten zijn voor mij de momenten van bezinning bij de start of onderweg: alle hectiek is even weg en je gedachten gaan naar vrienden en familie die te maken hebben met kanker. Goed om dat met elkaar te delen.
Regien in beeld
Na 5 keer meedoen met Roparunteam Flevoland besloot ik in de zomer van 2019 dat het even genoeg was. Tijd voor andere dingen. Maar langs de zijlijn ben ik wel het team blijven volgen. De teleurstelling dat de Roparun in 2020 geen doorgang kon vinden. De inzet om toch geld voor die goede doelen in te zamelen. En het blijft kriebelen. Daarom ga ik dit jaar weer mee, voor de zesde maal, als basiskamper. Lekker onze bikkels die gaan lopen, fietsen en rijden verwennen en ervoor zorgen dat ze weer die sportieve topprestatie kunnen leveren in het komende pinksterweekend. Weer fijn om daaraan mee te doen!
Ik ben gevraagd om mee te lopen met de Roparun. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. In onze vriendenkring hebben ook wij vrienden die geconfronteerd zijn met kanker. Bovendien kom ik in mijn werk regelmatig bij mensen thuis die om moeten gaan met deze ziekte en/of gevolgen daarvan. Het voelt goed om op deze manier extra aandacht te kunnen vragen én daardoor iets te kunnen betekenen voor dit goede doel.
Sinds 2011 ben ik bij dit team betrokken en mag ik mijn steentje bijdragen. Een enkele keer als chauffeur, maar vnl. als loper. Dat doe ik nog steeds met veel enthousiasme, inzet en energie. Als geen ander weet ik hoe belangrijk het is om mensen met kanker te ondersteunen; vanaf het begin van mijn Roparun-avontuur heb ik zelf tegen deze ziekte gestreden en ondervonden wat de stichting voor patiënten betekent. Het blijft fantastisch om met zoveel mensen de uitdaging aan te gaan en de betrokkenheid voor dat ene doel te ervaren.
